آیا می دانید 2

    

 آیا می دانید ؟    ( قسمت دوم )    

نبایدهای پس از صرف غذاغذای سالم و مفید یکی از مهمترین ارکان زندگی برای برخورداری از سلامت می‌باشد، اما تنها دقت در سالم بودن آن مهم نیست، بلکه باید مواردی را نیز پس از صرف غذا در نظر گرفت:

1. سیگار نکشید!!
آزمایش‌ها ثابت کرده‌اند کشیدن یک سیگار پس از صرف غذا از نظر احتمال ابتلاء به سرطان، معادل کشیدن 10سیگار در مواقع دیگر است.

 

 

. بلافاصله میوه نخورید!!!
خوردن میوه بلافاصله بعد از غذا باعث پرشدن معده از هوا می‌گردد، بنابراین توصیه می‌شود که یا یکساعت قبل از غذا و یا یک تا دو ساعت بعد از غذا میوه مصرف کنید.

3. چای ننوشید!!!
برگ‌های چای حاوی مقدار زیادی اسید هستند، این امر باعث می‌شود که پروتئین مواد غذایی مصرف شده، سفت و محکم شده و هضمش دشوار گردد.

4. کمربندتان را شل نکنید!!!
شل کردن کمربند پس از صرف غذا می‌تواند باعث پیچ‌خوردن و مسدود شدن روده گردد.

5. حمام نکنید!!!
حمام کردن باعث افزایش جریان خون در دست‌ها، پاها و سطح بدن می‌شود و در نتیجه مقدار خون پیرامون معده کاهش خواهد یافت. این امر باعث تضعیف سیستم گوارشی خواهد شد.

6. قدم نزنید!!!
حتماً این ضرب‌المثل را شنیده‌اید که بعد از صرف غذا 100 قدم راه بروید تا 99 سال زنده بمانید. در واقع این مطلب صحت ندارد. راه رفتن باعث می‌شود که سیستم گوارشی ما قادر به جذب مواد غذایی موجود در غذای مصرف شده نگردد.

7. بلافاصله نخوابید!!!
این کار باعث می‌شود که غذای خورده شده به خوبی هضم نگردد. در نتیجه می‌تواند به ورم معده و عفونت در روده منجر گردد.

در این قسمت اطلاعاتی در مورد یک خزنده ی خطرناک خواهید خواند. مارها. جانورانی که به شدت از انسان ها می ترسند و انسان ها هم به شدت از آنها     می ترسند. پس آنها را بهتر بشناسیم...

مارها را بهتر بشناسیم

مارها موجوداتی مرموز هستند و با وجود آنکه اغلب مردم از آنها وحشت دارند، از پر طرفدارترین جاندارانی می باشند که می خواهیم راجع به آنها اطلاعات کسب کنیم. تا کنون حدود 3000 گونه از این موجودات شناسایی شده اند که در این میان فقط حدود 400 گونه آنها سمی می باشند و از میان آنها فقط 50 گونه خطرناک بوده و میتوانند برای انسان مشکل ساز باشند. در ضمن باید بدانیم که مارهایی که سمی هم نیستند ممکن است شما را گاز بگیرند که در اینصورت جای هیچ نگرانی نیست. برای بدست آوردن بر آورد از میزان خطر مارها می توان به آمار مراجعه کرد، بعنوان مثال در ایالات متحده سالانه بیش از 40 هزار مورد مرگ در اثر تصادفات رانندگی وجود دارد، در حالی که بر اثر مار گزیدگی بطور متوسط فقط تعداد 15 مرگ گزارش می شود.

مار ها کجا را برای زندگی انتخاب میکنند؟
این موجودات به جز در قطب جنوب تقریباً در سایر قسمتهای دنیا وجود دارند. اغلب مارها روی زمین یا زیر آن زندگی می کنند، اما برخی از انواع آنها هم وجود دارند که درختان یا آب را محل زندگی خود انتخاب می کنند. کنار رودخانه ها و باتلاق ها نیز از جمله مکانهای مورد علاقه برای زندگی این خزندگان می باشد. گونه های جالبی از مارها در آسیای جنوب شرقی مشاهده شده است، که توانایی پریدن نیز دارند و به سادگی از شاخه درختی به شاخه دیگر می پرند. بزرگترین دلیل ترس مردم از مارها عدم شناخت دقیق آنها می باشد.

نحوه ی شکار
خطر مارها را می توان به دو دسته تقسیم کرد:
اول آنهایی که با سم خود می توانند باعث مشکلاتی در سیستم عصبی یا گردش خون طعمه شوند و دسته دوم آنهایی که با قدرت ماهیچه های خود می توانند طعمه را تحت فشار قرار دهند یا خفه کنند. این نوع از مارها با آرامش خیال آنقدر منتظر می مانند تا طعمه به آنها نزدیک شود و سپس در زمان مقتضی خود را به دور آن پیچیده آنقدر فشار می دهند تا جانور یا انسان از نفس کشیدن باز ایستد. در حالی که مارهای سمی پس از تزریق یا پاشیدن سم به طعمه منتظر می مانند تا طعمه از پای در آید. پس از، از پای در آوردن طعمه (چه با سم و چه از طریق فشار دادن)، و از آنجایی که مارها دندان برای جویدن یا خرد کردن ندارند، مجبور هستند که طعمه خود را درسته ببلعند و سپس توسط ترشحات معده آنرا هضم کنند.

غذای مارها
با توجه به اندازه و ابعاد یک مار عادی ممکن است انواع کرم، حشرات، انواع موش، انوا تخم مرغ سایر حیوانات، قورباغه و ... را بعنوان غذا برای خود انتخاب کند. اما مارهایی که جثه بزرگتری دارند ممکن حیواناتی در ابعاد خود را نیز ببلعند. بعنوان مثال یک پیتون (Python) با وزن 70 کیلوگرم بسادگی می تواند یک حیوان 70 کیلوگرمی را بلعیده و هضم کند.

تولید مثل مارها
اغلب مارها بوسیله تخمگذاری تولید مثل میکنند. تخم مارها بسیار سفت می باشد و حالت چرم مانند دارد، بگونه ای که در برخی موارد نوزادان بدون کمک مادر نمی توانند از تخم بیرون بیایند. دلیل نرم بودن پوسته تخم آن است که مارهای ماده برای حفاظت از تخم ها اغلب آنها را تا هنگام تولد نوزادان در بدن خود نگاه می دارند. جالب است بدانید که اغلب بچه مارها در قسمت جلوی سر خود به هنگام بیرون آمدن از تخم دندان خاصی دارند که به Egg Tooth معروف است و توسط آن قاعدتا باید بتوانند پوسته تخم را پاره کنند.

آواز پرندگان !

پرنده‌ها در هر محیطی که باشند، صدای آنها به گوش می‌رسد. آنها آواز خود را طوری تغییر می‌دهند که در محیط زندگیشان به خوبی شنیده شود. آواز یک پرنده میزان قدرت، سلامت و هوشیاری او را نشان می‌دهد، چون خواندن به انرژی نیاز دارد. تنها پرندگان قوی می‌توانند آوازی بلند و مداوم بخوانند و در عین حال مراقب باشند که طعمه درندگان نشوند. به نظر می‌رسد که بلندترین آواز جهان پرندگان متعلق به "مرغ شاخه نشین" (Superb Lyrebird) باشد. آواز "بوتیمار" هم یکی از بلندترین آوازهاست. علاوه بر این صدای بوتیمار تا فاصله زیادی از محل سکونت او شنیده می‌شود. بوتیمار شب و روز آواز می‌خواند به این امید که یک ماده به قلمرو او بیاید. اما بدون شک صدای "کاکاپو" (نوعی طوطی ساکن نیوزلند، Kakapo) از آواز همه پرندگان بیشتر پیش می‌رود.
ترفندی که او برای تقویت صدای خود به کار می‌برد، بی نظیر است. او ابتدا با پاهای خود چاله ای حفر می‌کند. سپس در این گودال می‌نشیند و هوا را به درون کیسه های هوای خود می‌کشد تا آنها را به آرامی پر کند. وقتی این کیسه‌ها پر از هوا می‌شوند، حجم آنها دو برابر می‌شود. سپس پرنده شروع به خواندن می‌کند. صدای او تا شش کیلومتر دورتر به گوش می‌رسد. کاکاپو ممکن است بیش از سه ماه هر شب برای پیدا کردن جفت آواز بخواند. پرنده‌ها صدایی را ترجیح می‌دهند که در محیط زندگی آنها تا مسافت دورتری شنیده شود.
در جنگل صدا به درختان برخورد می‌کند و توسط برگ‌ها جذب می‌شود. در چنین شرایطی یک آوای کوتاه و یکنواخت بهترین سیگنال است. اگر پرنده دیگری یک بار آن را بشنود، می‌تواند صبر کند تا آواز دوباره تکرار شود و اگر بخواهد می‌تواند به راحتی آن را دنبال کند و به خواننده آواز برسد. برخی پرنده های ساکن نواحی جنگل از صداهای زیر استفاده می‌کنند، چون این صدا پس از برخورد با زمین و درختان تغییری پیدا نمی کند. پرنده هایی که در دشت‌ها زندگی می‌کنند، صداهای وزوزی (Buzz) را ترجیح می‌دهند. زیرا چنین صدایی در یک ناحیه باز مانند دشت، چمنزار یا ساوان، تا فواصل بسیار دور شنیده می‌شود.
آب جاری در رودخانه و جویبار سر و صدای زیادی ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که صداهای دیگر به راحتی تشخیص داده نشود. "اردک های آبی رنگ نیوزلند" برای غلبه بر این مشکل، از آواهایی با فرکانس بالا استفاده می‌کنند.